“โอลิมปิก ฤดูหนาว” แค่ชื่อก็สื่อถึงอุณหภูมิอันหนาวเหน็บ กับสภาพแวดล้อมที่มีภูเขาปกคลุมไปด้วยหิมะสุดลูกหูลูกตา ชวนให้สัมผัสได้ถึงลมหนาวท่ามกลางความร้อนระอุราวเตาอบของประเทศไทย
อย่างไรก็ตาม ด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และภาวะโลกร้อน ในอีกไม่ถึง 30 ปีต่อจากนี้ ครึ่งหนึ่งของอดีตเมืองเจ้าภาพ ที่เคยมีสภาพภูมิอากาศเหมาะสมกับการจัดโอลิมปิกฤดูหนาว จะมีอุณหภูมิที่ร้อนเกินไปแล้ว
กับโลกที่ร้อนขึ้นอยู่ทุกวัน แต่ละเมืองเจ้าภาพมีวิธีรับมือกับสถานการณ์ไม่คาดฝันได้อย่างไร และอนาคตของการจัดกีฬาฤดูหนาว จะออกไปในรูปแบบไหนบ้าง?
ร้อนจนต้องสั่งหิมะเข้ามา
ย้อนไปในโอลิมปิกฤดูหนาวที่ แวนคูเวอร์ ประเทศแคนาดา ปี 2010 พวกเขาประสบปัญหาขาดแคลนหิมะบนภูเขาไซเปรส สถานที่จัดกีฬา สกีและสโนว์บอร์ด เนื่องจากอุณหภูมิที่สูงกว่า 5 องศาเซลเซียส และพยากรณ์อากาศว่าแทบไม่มีหิมะตกมาเพิ่มในช่วงก่อนพิธีเปิดการแข่งขัน
เมื่อเผชิญกับปัญหาที่ไม่ได้รับเชิญนี้ ทางคณะผู้จัดจึงต้องนำแผนกรณีฉุกเฉินมาใช้งานในทันที เริ่มจากการย้ายหิมะจากยอดเขา ลงมาในบริเวณด้านล่างของภูเขาไซเปรส ซึ่งกีฬาทั้งสองชนิดจะทำการแข่งขัน และนำหิมะสำรองในคลัง ที่ถูกกักตุนก่อนการแข่งขัน ออกมาสมทบให้เพียงพอ
และเพื่อเป็นการประหยัดปริมาณหิมะ ฟางข้าวและขอนไม้ได้ถูกนำมาเป็นฐานรองในหลายพื้นที่ ก่อนจะนำหิมะขึ้นมาเติมให้เต็มพื้นผิว รวมทั้งมีการปิดไม่ให้ประชาชนทั่วไปเข้ามาใช้งาน ซึ่งสามารถช่วยรักษาและคงสภาพของหิมะให้อยู่ได้จนจบการแข่งขันนั่นเอง
แต่ถ้าคุณคิดว่าสถานการณ์ที่ แวนคูเวอร์ ค่อนข้างเลวร้ายแล้ว โอลิมปิกฤดูหนาวที่ โซชิ ประเทศรัสเซีย ในปี 2014 คงเป็นเหตุวินาศสันตะโรเลย เพราะนี่ถือเป็นโอลิมปิกฤดูหนาว ที่แทบไม่มีความเป็นฤดูหนาวหลงเหลือเลย
ด้วยอุณหภูมิเฉลี่ยสูงกว่า 10 องศาเซลเซียส นี่คือโอลิมปิกฤดูหนาวที่ร้อนที่สุด และตลอดทั้งการแข่งขัน อุณหภูมิไม่เคยลดลงไปต่ำกว่าจุดเยือกแข็งสักวินาทีเดียวเลยด้วยซ้ำ
นั่นทำให้ทางรัสเซียต้องนำบทเรียนที่ได้จากแวนคูเวอร์มาปรับใช้ ทั้งการกักตุนหิมะไว้ล่วงหน้า และผลิตหิมะขึ้นมาด้วยตนเองให้ได้
การแข่งขันปี 2014 มีการใช้เครื่องผลิตหิมะมากกว่า 400 เครื่อง เพื่อผลิตหิมะมากกว่า 13 ล้านคิวบิคเมตร โดยอาศัยน้ำมากกว่า 870 ล้านลิตร มาลอกเลียนแบบกระบวนการเกิดของหิมะโดยธรรมชาติ ก่อนพ่นลงสู่พื้นผิวในภายหลัง